معنی گشاده میان در فرهنگ فارسی عمید

آنکه کمربند خود را باز کرده، آنکه در کار و خدمت کوتاهی کند، وگر گشاده میان بوده ام ز خدمت تو / نبسته بودم پیش مخالف تو میان (فرخی - ۲۸۶)

معنی گشاده میان در لغت نامه دهخدا

آنکه در کاری تعلل ورزد. (فرهنگ فارسی معین).، - گشاده میان بودن از خدمت، در خدمت تعلل کردن. کوتاهی کردن در خدمت:، اگر گشاده میان بوده ام ز خدمت تو، نه بسته بودم پیش مخالف تو کمر.، فرخی

معنی گشاده میان در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه کمر بند خود را باز کرده، آنکه در کاری تعلل ورزد: اگر گشاده میان بوده ام زخدمت تو نبسته بودم پیش مخالف تو کمر. (فرخی)

معنی گشاده میان در فرهنگ فارسی معین

بدون آمادگی، مقابل بسته میان

معنی گشاده میان - جستجوی لغت در جدول جو

گشاده میان

فرهنگ فارسی عمید

گشاده میان

لغت نامه دهخدا

گشاده میان

فرهنگ لغت هوشیار

گشاده میان

فرهنگ فارسی معین

گشاده زبان

زبان آور، فصیح، بلیغ، خوش سخن

فرهنگ فارسی عمید

گشاده زبان

(گُ دَ / دِ زَ)

کنایه از مردم فصیح و بلیغ باشد. (برهان). کنایه از فصیح زبان. (انجمن آرا). بافصاحت. طلق اللسان:
جوانی بیامد گشاده زبان
سخن گفتن خوب و طبع روان.
فردوسی.
گشاده زبان و جوانیت هست
سخن گفتن پهلوانیت هست.
فردوسی.
سخن گفت مرد گشاده زبان
جهاندار شد زآن سخن بدگمان.
فردوسی.
شکر او گویدی جهان شب و روز
همچو ما باشد ار گشاده زبان.
فرخی.
رجوع به گشاده و گشاده زبانی شود

لغت نامه دهخدا

گشاده روان

(گُ دَ / دِ رَ)

آنکه روانش منبسط باشد. رجوع شود به فرهنگ ولف شود، دارای سعۀ صدر:
زبان برگشاداردشیر جوان
چنین گفت کای کارکرده گوان
هر آن کس که بر گاه شاهی نشست
گشاده روان باد و یزدان پرست.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

گشاده دهان

(گُ دَ / دِ دَ)

آنکه دهانی گشاد و فراخ دارد:
سری که اهل قلم پیش او قلم کردار
همیشه بسته میانندی و گشاده دهان.
سوزنی.
، خوشرو. خنده رو. خوشحال. خندان. طلق الوجه

لغت نامه دهخدا